تنهایی یا دوست شدن با جنس مخالف ؟

[Dante]

یعنی بنظرتون دوستی تو این سن نیاز به نگرانی نداره و بهشون کاری نداشته باشیم؟

---------------
پس کی دوستی معضل می شه؟

[nalix85]

نگرانی های دیگه داره ، اما از لحاظ عاشق شدن فکر نکنم مشکلی پیش بیاد. بزرگتر میشن فراموش میکنن.
نمیدونما ، نظر من که کارشناسی نیست.

[Dante]

منم فکر کنم سریع فراموش کنن.

اگه می شد کاری کرد که بچه ها تو سن کم دنبال این دوستی ها نرن خیلی خوب می شد.

من 20 سالم بود با شوهرم دوست شدم, تا قبل از اون با کسی دوست نبودم, به اینجور چیزا هم فکر نمی کردم!

[alis]

من فکر نمی کنم یه راحتی فراموش کنن چون موارد زیادی دیدم که از سن کم با هم دوست شدن و ازدواج کردن بعد چند سال به جدایی کشیده یا اگه جدا نشدن مشکلات زیادی با هم داشتن اصلا" بچه ها توی این دوره زمونه به حرف هیچکس گوش نمی دن البته همه موقع ازدواج و عشق و عاشقی کر و کور میشن ولی این جور آدمها چون سنشون کمه احتمال اشتباهشون بیشتره

[nilaa]

ولی من دوستایی داشتم که از 13 سالگی دوست بودن بعد هم ازدواج کردن و خیلی هم خوشبخت بودن

[nilaa]

ولی خیلی ها هم بودن که خیلی بی فکری کردن و زندگیشون رو خراب کردن

[alis]

استثنا همیشه هست ولی این نظریه روانپزشکی که آدمها زیر 25 سال به بلوغ فکری نمیرسن حالا با یکی دوسال بالا تر یا پایینتر به نظر منم در اکثر موارد درسته نیلا جون اون دوستات هم بذار 10 سال از زندگیشون بگذره اگه همه چی خوب بود میشه گفت مشکلی پیش نیومده جریان اون احتمالیه که توی درس دینی خوندیم یادته می گفتن اگه یه دیوونه بهتون بگه توی فنجونتون سمه ایا عاقلانه است که از اون فنجون چیزی بخورین میشه گفت چون اون دیوونه بوده میتونیم بخوریم شرط عقل اینه که کاری که احتمال خطر و اشتباه توش هست رو انجام ندیم

[matin]

(۱۲-ارديبهشت-۱۳۹۰ ۰۷:۳۷ عصر)nalix85 نوشته است:  شاید خیلی ها ترجیح بدن تا ازدواج صبر کنن ، بعضی دیگه ترجیح بدن با جنس مخالفشون دوست بشن. خوب این یه تصمیم شخصیه و محترم.

سلام .من مدتیه که مطالب شما را می خونم . لطفا قبل از قضاوت کردن وجواب دادن بیشتر تامل کنید . چون بسیاری ازحرفهای ما می تواند آثار مخربی بردیگران داشته باشد .حتی کارشناسان تعلیم وتربیت وعلوم اجتماعی ومشاوران هم تنها باشنیدن یکی دوجمله قضاوت نمی کنند .درجواب دادن باید خیلی احتیاط کرد وخیلی چیزها رادرنظر گرفت .
مثلا دوستی با جنس مخالف درجامعه ما فقط یک تصمیم شخصی نیست وبه خانواده دوطرف ، فرهنگ جامعه ودیدگاههای دین ما وابسته است .اما متاسفانه جوانها به هیچکدام از اینها توجه نمی کنند ومشکلات زیادی رابرای خود ودیگران بوجود می آورند .

[nalix85]

خوب ولی واقعا این یه تصمیم شخصیه. چند درصد مادر پدر کسایی که دوست دختر یا دوست پسر دارن ، از این وضعیت راضی هستن؟ شاید اکثرشون حتی مطلع هم نباشن. خیلی از دختر پسرا هم از لحاظ دینی قبول دارن که کار درستی نیست اما باز هم این کارو میکنن.
پس خود فرد با تمام بدی ها و خوبی ها ، تصمیم گرفته یه کاری رو بکنه. شما نمیتونی به زور به یکی بگی فلان کارو نکن. فوقش به زور گوش میکنه ، میره دو قدم اونورتر ، بدتر از اون کار قبلی رو انجام میده تا دلش هم خنک بشه.
نمیدونم ، من جامعه شناس یا مشاور نیستم ، هر کس هم به حرف من نوعی به عنوان وحی منزل یا حجت نگاه کنه ، مخش تاب داره. ما فقط نظرمون رو میگیم. بحث آزاده. به نظر من باید این جریان رو به سمت درستی هدایت کرد.

وقتی یه جریان آب راه میفته ، شاید نشه متوقفش کرد ، اما میشه بهش جهت داد.
هر چقدر که سد ببندی ، آب بالاخره سد رو خراب میکنه و با ویرانی بیشتر ادامه میده. اما اگه به همون آب باریک جهت بدی ، میتونه سازنده هم باشه.

[nilaa]

از هر مشاور و روانشانس چه مذهبی و چه غیر مذهبی سوال کنی نمیگه دوست شدن ایراد داره همه میگن درست انتخاب کنید و به سر انجام برسونیدش من خودم شخصا" با خیلی از دوستهام که دوست پسر داشتن پیش خیلی از مشاوره ها هم خیلی مذهبی و هم غیر مذهبی رفتم هیچ کدوم به قضیه اینطور که شما نگاه کردید نگاه نمیکنند و در ضمن در اسلام هیچ کجا جبر رو الزامی نمیدونن و هرکس خودش مسول اعمال و رفتار خودش هست و هر فرد مختار به انتخاب !!!!
اتفاقا" خیلی از آدمهایی که اینطوری فکر میکنن و میخوان با محدودیت به صطلاح خودشون جامعه رو از فساد مبرا کنند بدتر جامعه رو به منجلاب میکشونن و همه رو از دین گریزون میکنند !!!
خود من با برخورد زیادی که با این آدمها داشتم تقریبا" دیگه به هیچیشون اعتقادی ندارم چون هر جا به نفع خودشون هست قضیه تغییر مسیر پیدا میکنه و فقط این حرفها راجع به دیگران صدق میکنه